Afgelopen week kwam ik in een schap van een niet nader te noemen supermarkt een potje babyvoeding tegen. Geen herinnering uit mijn jeugd kon mij antwoord geven op de vraag hoe die voeding ook alweer smaakte. Dus maar de proef op de som genomen en een potje gekocht.
Het ging hier om een potje Olvarit met als inhoud broccolischotel en kalkoen voor 6 maanden en ouder. Allereerst het etiket lezen over hoe te bereiden. Een keuze tussen au-bain-marie of magnetron is natuurlijk een no-brainer, magnetron geeft minder afwas. Na welgeteld 30 seconden staat de dampende broccolischotel voor mijn neus.
De geur doet zeker denken aan broccoli, misschien met een vleugje runderbouillon. Ongetwijfeld is dit de aanwezige kalkoen, al heb ik die nooit met zekerheid kunnen identificeren. Het eten is namelijk zo vloeibaar als maar kan.
Dan het proeven, mijn eerste gedachte is een erwtensoep uit blik. Na een hap of vier blijf ik wel op die gedachte hinken. Minder zout dan verwacht, maar wel veel te zoet. Een tweede blik op het etiket verraad de zoetheid, geconcentreerd appelsap. Dit was toch het grootste minpunt van dit hapje. Uiteindelijk kan ik toch concluderen dat het best aardig smaakt. Binnenkort toch ook maar eens een broccolipuree gaan maken, uiteraard zonder appelsap!
Leave a Reply